Naar de Wawelberg, de burcht en de kathedraal.

Het heeft vannacht aardig gevroren, ongeveer 6 graden, en een beetje gesneeuwd. Gelukkig waait het niet dus valt de kou best mee. Na een heerlijk ontbijt - het ontbijtbuffet was erg uitgebreid - gaan we lopen naar de Wawelberg. Op deze berg staan de burcht - het koninklijk paleis - en de kathedraal. Deze berg is ongeveer 25 meter hoog en dus makkelijk te verdedigen.

Toen we hier enkele jaren geleden waren zijn we er niet aan toe gekomen. Misschien maar goed ook, want nu kunnen we 's morgens makkelijk een kaartje kopen voor de verschillende tentoonstellingen maar dat zal in de zomer zeker niet meevallen. Voor alle tentoonstellingen geldt een limiet van het aantal bezoekers per tijdstip en vanmorgen hebben we daar dus helemaal geen last van. Het is ook nog lekker rustig. We willen graag de koninklijke privé vertrekken, de staatsievertrekken en de koninklijke schatkamers bekijken. Bij de privé vertrekken krijgen we een rondleiding, de andere twee doen we met een audiogids in het Engels.

We starten met de koninklijke schatkamers om 9.30 uur en we zijn maar net op tijd klaar voor de rondleiding door de privé vertrekken om 10.25 uur. Die duurt ook bijna een uur waardoor we moeten opschieten voor de staatsievertrekken, waar we om 11.25 uur moeten zijn. Als je te laat bent, dan vervalt je toegang en dat is natuurlijk jammer.
Alleen bij elkaar is het een soort work-out want we moeten behoorlijk wat trappen lopen en de vertrekken van vroeger zijn heel wat groter dan die van ons tegenwoordig. We zijn wel heel blij met de audiogids want anders loop je een beetje rond en vind je het wel mooi, maar dan mis je wel heel veel informatie.

Onze tip voor een bezoek aan de Wawelberg is dan ook duidelijk: als je er in de zomer heen gaat zorg dan enkele dagen van te voren voor toegangskaartjes anders heb je pech. Als je het in de winter doet, dan moet je er ook 's morgens vroeg al zijn, want het werd in de loop van de dag erg druk.

Na deze drie bezoeken hebben we, onder het genot van een heerlijke kop koffie, onze benen wat rust gegeven en daarna zijn we naar de kathedraal van de burcht gegaan. Die is niet groot maar wel heel mooi. De kerken zijn hier veel minder pompeus dan bijvoorbeeld in Frankrijk en Spanje, maar daardoor zeker niet minder mooi. Eerlijk gezegd spreekt die, betrekkelijke, eenvoud ons veel meer aan.

Inmiddels is het al 2 uur geweest en we lopen verder richting de grote markt - Rynek Glowny. We lopen even binnen bij de Petrus en Pauluskerk want daar is 's avonds regelmatig een concert. Deze kerk is veel groter dan de kathedraal van de burcht. Helaas kunnen we geen kaartjes kopen, dat kan vanavond pas. Op de hekken voor deze kerk staan de 12 apostelen, een bijzonder gezicht is dat - 12 van die grote beelden.
Aangezien we nog niets gegeten hebben duiken we halverwege een leuke zaak binnen waar we een heerlijke pizza verorberen. We lopen verder naar de grote markt en onderweg zien we nog steeds veel kerstversiering en kerstbomen staan. Geen idee hoe lang ze dat hier nog laten staan. In de Petrus en Pauluskerk staat ook nog een grote kerststal, ik zal de foto er straks wel bij plaatsen.

We bezoeken ook nog de Mariakerk op de grote markt. Deze kerk heeft we torens van ongelijke grootte. Het verhaal gaat dat twee broers met elkaar wedijverden om de hoogste toren en dat de ene broer de andere vermoordde waarna de bouw van beide torens werd stopgezet. De torens zijn 81 en 69 meter hoog. De kerk is van binnen opmerkelijk hoog en toch vrij smal, wat misschien de indruk van die hoogte nog versterkt. En het is er hardstikke koud - het lijkt mij geen pretje om hier bijvoorbeeld de kerstnachtmis bij te wonen.

Na een rondje over het plein en door de lakenhallen gaan we met de tram terug naar ons hotel. Het ritje met de tram kost maar 50 cent, een koopje vergeleken bij de prijzen in Nederland! Als we in het hotel aankomen worden we aangesproken door de receptionist. Er is gebeld door het autoverhuurbedrijf - ze willen de auto eerder afleveren. Als de auto er is zal hij naar onze kamer bellen dus wij gaan naar boven.

We hebben de auto gehuurd om morgen naar Auschwitz te gaan. We worden daar al om 9.00 uur verwacht en met het openbaar vervoer zijn we erg afhankelijk van de vertrektijden. De wegen zijn prima begaanbaar en het kost ongeveer € 50,- voor 24 uur en nu kunnen we het op ons gemak doen. We weten ook niet zeker of er bussen rijden tussen Auschwitz I en Auschwitz-Birkenau en nu hoeven we ons daar ook geen zorgen over te maken.
Om kwart over 5 belt de receptionist en we gaan naar beneden. Het formulier wordt ingevuld en we lopen samen naar de auto. Die staat gelukkig al op een parkeerplaats, want die zijn over het algemeen allemaal bezet. We kunnen wel gebruik maken van de parking van het hotel, maar die is 300 meter verderop. Parkeren is hier ook niet bepaald duur, we staan 3 uur voor € 2,50, niet verkeerd dus. De auto is een vrij nieuwe Volkswagen, een automaat en dat zijn we inmiddels gewend. Lekker relaxed dus.

Op de kamer gaan we lekker even chillen. Bert lijkt verkouden te worden en valt als een blok in slaap. Ik vergeet de tijd en als ik hem wakker maak is het eigenlijk al te laat om naar het concert in de kerk te gaan. We blijven dus maar op de hotelkamer. Ik haal aan de overkant van de straat wat drinken en wat koffie en koekjes, zo komen we de avond wel door.

In Krakau aangekomen

We hebben een goede vlucht gehad met stralende zon boven de wolken. Jammergenoeg is het hier in Krakau ook erg grijs en wat kouden dan in Nederland en er ligt nog een laagje sneeuw. Dat is dan wel weer leuk.

Als we aankomen is Krakau dan is het ongeveer 100 meter lopen van het vliegtuig naar de aankomsthal. We hebben geen ruimbagage dus we kunnen zo doorlopen. We moeten nog even wachten op de taxi, die we via het reisbureau geregeld hebben dus Bert gaat meteen wat geld pinnen. Hier dus nog geen euro's maar het is makkelijk omrekenen. Het aantal zloty's door 4 delen en dan heb je ongeveer de europrijs - in werkelijkheid ligt dat nog iets lager.

Iets later dan gepland komt er iemand naar binnen lopen met mijn naam op een briefje - onze taxi dus. In een half uur zitten we in ons hotel in de joodse wijk Kazimierz, hotel Kazimierz. Het is een oud hotel maar alles is netjes en de kamer is behoorlijk ruim, je kunt er zelfs met 3 personen slapen.

Bij de receptie vragen we of we voor de donderdag een auto kunnen huren om naar Auschwitz te gaan, dat is binnen 5 minuten geregeld. Voor iets minder dan € 50,- hebben we een auto van woensdag 18.00 uur tot donderdag 18.00 uur en de auto wordt netjes bij het hotel afgeleverd. We moeten op donderdag namelijk al om 9.00 uur bij Auschwitz zijn voor een rondleiding van 6 uur en de wegen zijn prima berijdbaar - openbaar vervoer is wel goedkoper maar dan ben je erg afhankelijk van de tijden daarvan.

Inmiddels is het ongeveer 17.30 uur en we gaan aan de wandel om de buurt wat te verkennen. We zijn benieuwd of we nog wat herkennen van ongeveer 5 jaar geleden, toen we hier ook zijn geweest tijdens een auto rondreis. Het is inmiddels wel donker maar we herkennen toch wel een en ander. Op internet heeft Bert goede recensies gelezen van een echt Pools restaurant vlakbij het hotel en daar gaan we naar binnen. Het is een eenvoudige zaak maar het eten is prima - als je besteld hebt dan heb je binnen de kortste keren al je eten op tafel staan zowel voor- als hoofdgerecht. Gelukkig is het allemaal goed heet en kunnen we toch rustig eten. Het is er best druk met voornamelijk jongen mensen, die snel weer vertrokken zijn.
Als we de rekening krijgen zijn we positief verbaasd over de prijs - we hebben voor nog geen € 20,- zitten eten samen inclusief drinken. Vandaar misschien dat het zo druk is.

Hierna wandelen we nog een stukje door de wijk en herkennen ineens het plein, waar we de vorige keer gezeten hebben. Toen stond het vol met terrassen maar daar is het nu te koud voor. We gaan daar zeker een keer eten, want er zijn veel joods restaurants en dat hoort er toch bij als je deze wijk logeert.

Om 19.50 uur zijn we weer terug in het hotel en houden we het voor gezien vandaag. Op de kamer staat een waterkoker en we drinken lekker koffie/thee. We bekijken de folders en boekjes om de dag van morgen een beetje te plannen.

Naar Krakau

Hallo allemaal.

Jullie zullen wel denken, gaan ze alweer op vakantie? Ja, wij gaan naar Krakau. Een korte trip want we komen vrijdag alweer thuis.

Enkele jaren geleden zijn we tijdens een rondreis met de auto naar Auschwitz geweest en dat heeft heel veel indruk op ons gemaakt. Het was toen midden in de zomer en ongeveer 30° en toen hadden we soms al kippenvel. Kort daarna zeiden we al dat we daar nog een keer naar toe zouden willen maar dan in de winter. En dat gaan we nu dus doen.

We zitten nu op vliegveld Eindhoven, want we vliegen - heel relaxed - want anders zijn we langer onderweg dan dat we daar zijn.

Geen grote reisverslagen dus deze keer.

Van Bayeux naar Maassluis

Tja, en dan is toch de laatste vakantiedag aangebroken. Na een heerlijk uitgebreid ontbijt vertrekken we, zo’n 700 km voor de boeg. Het weer werkt niet echt mee vandaag, afwisselend regen en soms wat zon. Het eerste deel rijden we tolvrij, maar daarna pakken we toch een stukje tolroute want dat scheelt een heleboel tijd.

Na Tours hebben we geen tol meer en het loopt allemaal prima totdat we halverwege Gent en Antwerpen zijn. We horen de verkeersinformatie, die meldt dat het aan alle kanten van Antwerpen en ook verder richting Bergen op Zoom behoorlijk vast staat. File rijden is nu bepaald niet onze favoriet dus we besluiten om te rijden via Zeeuws-Vlaanderen en daar door de Westerscheldetunnel te rijden. Waarschijnlijk kost het omrijden net zoveel tijd als het in de file staan maar het is wel veel rustiger.

Uiteindelijk zijn we tegen half acht thuis - 2 uur later dan we hadden verwacht.

Alles bij elkaar is het een bijzondere vakantie geweest. In oktober naar Zuid-Spanje is een prima idee – het is nog steeds behoorlijk druk in de steden maar het is niet zo warm weer alhoewel het toch gemiddeld rond de 24? was.

We zijn ook blij dat we zelf met de auto zijn gegaan. Het is wel een heel stuk rijden maar als je met het vliegtuig gaat dan moet je daar een auto huren, die regelmatig 3 dagen stil staat in een grote stad. Wij rijden natuurlijk wel alle twee, dat scheelt. En het verblijf in de verschillende appartementen is ons prima bevallen. Je bent veel meer op je gemak dan op een hotelkamer en het is ook zeker niet duurder.

En dan natuurlijk het toetje – de verrassing van Bert voor mijn 65^e verjaardag. We hebben weer genoten en hopen dat jullie dat een beetje hebben kunnen ervaren.

Naar het “Musée Mémorial de la Bataille de Normandie”, Sainte-Mère-Eglise en het tapisteriemuseum

We hebben vannacht heerlijk geslapen en hebben ook geen wekker gezet. We gaan naar beneden voor het ontbijt waar we aan een tafel zitten waar wel 14 mensen aan kunnen zitten. De tafel is rijkelijk voorzien van van alles en nog wat, zelfs pancakes en quiches. We krijgen verse eieren met spek, het is echt een verwennerij. Zo’n ontbijt duurt duidelijk langer dan in een gewoon hotel en daar genieten we ook echt van.

Na het ontbijt gaan we eerst met de auto naar het “Musée Mémorial de la Bataille de Normandie”. Dit museum laat de gebeurtenissen zien van 6 juni “D-day” tot aan de laatste dagen van augustus. De geallieerden hadden gedacht dat zij na de landing op de stranden wel snel konden oprukken richting Nederland, maar dat bleek ijdele hoop. Uiteindelijk hebben de Duitsers zich wel teruggetrokken, maar dat heeft aan beide zijden veel slachtoffers gekost. Het is best gek om te zien dat het eerst erg lang duurde om maar een klein stukje te kunnen veroveren en dat het uiteindelijk razend snel gaat.

We gaan nu naar Sainte-Mère-Eglise. Dit dorp is heel bekend geworden doordat er een parachutist aan de kerk is blijven hangen. Als je de film “The longest day” hebt gezien, dan herinner je je dat zeker. Hier staat ook het “Musée Airborne”, hoofdzakelijk gewijd aan de Amerikaanse paratropen, die in de nacht van 5 op 6 juni 1944 landden bij het schiereiland Cotentin.

In een speciale ruimte kun je bijna voelen hoe het geweest moet zijn om, samengeperst in de cabine van een Dakota. Je loopt als het ware door de cabine en hoort de motoren brullen, echt angstaanjagend. Er is ook nog een echte Dakota te zien. We vonden dit echt een “mensen”museum, waarmee ik bedoel dat het natuurlijk wel over de oorlog gaat maar dat het menselijk aspect hier de boventoon voert. Opmerkelijk en erg indrukwekkend.

Na dit bezoek gaan we de auto weer terug zetten bij het hotel en lopen dan naar het “Tapisserie de Bayeux” dat in het voormalig Groot-Seminarie hangt. Het wandtapijt is inmiddels opgenomen op de lijst van Werelderfgoed van Unesco. Het blijft onduidelijk waar, door wie en in wiens opdracht dit wandtapijt is gemaakt – er zijn diverse theorieën. Zeker is wel, dat het een heel bijzonder wandtapijt is, alleen al door zijn afmetingen namelijk 70 meter breed en 50 cm hoog. Het is gemaakt rond 1070 en het vertelt het verhaal van de slag om de kroon van Engeland tussen Willem de Veroveraar en Harold van Engeland. Willem de Veroveraar was de overwinnaar en werd tot koning van Engeland gekroond op 25 december 1066.

Het tapijt is achter glas geplaatst. Je krijgt een audiogids mee – in het Nederlands - die automatisch start als je naar binnen gaat. Iedere keer wordt er iets verteld bij de nummers die boven het wandtapijt staan, zodat het prima te volgen is. En iedereen loopt in hetzelfde tempo door.
Ook is er nog een tentoonstellingsruimte en wordt er een film vertoond – in het Engels weliswaar maar het is goed te volgen. Knap dat er zo’n mooi wandtapijt gemaakt is, geheel geborduurd met wol op linnen en met speciale borduursteken en laat zich echt “lezen” als een stripverhaal.

Inmiddels is het half 6 en we hebben een zaak gezien waar ze Guinness schenken. We gaan lekker zitten en bestellen meteen wat te eten. Het is trouwens opvallend hoe goed de mensen hier Engels spreken – niet zo verwonderlijk als je bedenkt hoeveel Engelssprekenden hier ieder jaar op bezoek komen – maar elders in het land mag je blij zijn als men een beetje Engels spreekt.

We wandelen terug naar ons hotel en maken nog wat foto’s van de tuin – daaraan kun je goed zien dat het een landgoed geweest moet zijn want de tuin is nog steeds erg groot. We gaan naar boven voor de laatste nacht van deze vakantie.

Van Chatellerault naar Bayeux

Vandaag ben ik jarig en We zijn al vroeg wakker. Mijn verjaardagsontbijt is in de hal van het hotel en erg eenvoudig maar beter dan niets. Het begint te schemeren als we tegen acht uur wegrijden en het is best fris.

We rijden een groot deel van de rit van vandaag over de tolweg want dat scheelt bijna twee uur reistijd. Vandaag staat in het teken van D-day, de landing in Normandië van de geallieerden. We beginnen bij de Pegasus brug en de Horsabrug in Bénouville. De bruggen liggen over het kanaal en de Orne tussen Caen en Ouistreham. Op 5 juni vlak voor middernacht werden 6 "Horsa zweefvliegtuigen" met 181 manschappen op sleeptouw genomen en op 1800 meter hoogte boven de Franse kust losgekoppeld. De zweefvliegtuigen wisten vlak bij de bruggen te landen en zo wisten de Engelsen de bruggen uit de handen van de Duitsers te houden. De Duitsers hadden de bruggen op willen blazen maar dat werd dus voorkomen. We bezoeken ook museum daar, erg boeiend. Buiten ligt de originele "Pegasus brug", die is vervangen door een identieke, maar bredere en stevigere brug. Ook staat er een "Horsa" zweefvliegtuig. Dat is gemaakt van karton en hout en is slechts éénmaal te gebruiken. Echt bizar om te zien.

We rijden verder langs de kust en komen langs de stranden "Sword", "Juno" en "Gold" waar de Engelsen en Canadezen landden. We komen uit in Arromanches. Daar hebben de Engelsen een kunstmatige haven gebouwd om de geallieerde troepen te kunnen bevoorraden. Eerst werden er oude oorlogs-en vrachtschepen tot zinken gebracht waardoor er een golfbreker ontstond. Aan de zeezijde werden hierop zogenaamde "Phoenix-caissons" tot zinken gebracht. Hierop werden drijvende loskaden, bestaande uit stalen pontons via drijvende bruggen, gemaakt. Deze rechthoekige pontons van beton en staal waren op 4 hoeken voorzien van 30 meter lange, beweegbare steunpilaren. Door middel van deze steunpilaren konden de pontons de getijdebewegingen volgen. Uiteraard zijn deze tijdelijke havens niet meer te zien, maar je ziet nog wel de caissons liggen.

Hierna rijden we naar Bayeux naar het luxe onderkomen voor de komende twee nachten, verrassing van Bert. We worden hartelijk ontvangen in "Domaine de Bayeux" door gastvrouw Mireille. Zij vertelt ons uitgebreid wat wij allemaal kunnen doen/bekijken in Bayeux. Ik laat me ontvallen dat ik jarig ben en meteen is zij bereid om voor ons een tafel te reserveren in een goed restaurant. Daar maken we graag gebruik van.

Dan gaan we naar de kamer. Luxe is die zeker. De kamer is, denk ik, 6 x 6 meter en de badkamer 3 x 6 meter met ligbad, inloopdouche en 2 grote wastafels. Allerlei lekkere zeepjes, shampoo etc en een bed van 2.20 x 2.00 meter. Dat wordt heerlijk relaxen. We gaan om de beurt in het bad, samen kan helaas niet en kleden ons voor het diner.

Het restaurant is slechts 10 minuten lopen en vlak bij de kathedraal, waar vanavond een spektakel te zien is, we laten ons graag verrassen. Het eten is echt heel erg lekker, jammer genoeg zijn we vergeten foto's te maken. In eerste instantie zijn we de enige twee gasten maar al gauw wordt het drukker.

Aan het tafeltje naast ons zitten twee Amerikaanse dames. Een van de dames wenst ons "smakelijk eten" in het Nederlands als we ons dessert krijgen voorgeschoteld. We raken aan de praat en dan vertelt zij dat zij vrienden heeft in Maassluis met de naam den Hollander. Dat zegt ons verder niets. Maar dan vertelt Maggie, want zo heet zij, dat de ouders van haar vriendin aan het water woonden in een appartement. Ik vraag haar of deze mensen enkele jaren geleden zijn omgekomen na een brand in hun woning, veroorzaakt door een vuurpijl tijdens de jaarwisseling. Dat klopt en ik krijg er even kippenvel van. Wij hebben dit appartement na de renovatie bekeken om het eventueel te kopen. Hoe bizar is dit. We hebben met z'n vieren nog een gezellig gesprek en wisselen telefoonnummers uit, zij zijn van harte welkom als zij Maassluis bezoeken.

We rekenen af en gaan naar de kathedraal waar wij nog net naar binnen mogen. Het is behoorlijk druk maar we hebben nog steeds geen idee wat er komen gaat. Na ongeveer 5 minuten gaat het licht bijna helemaal uit en een stem vertelt in het Frans het verhaal van Willem de Veroveraar en koning Harold over de slag bij Hastings in Engeland. Dan krijgen we via beamers hoog in de kathedraal het wandtapijt te zien, waarop dit hele verhaal staat. Ook is er mooi lichtspektakel te zien voor in de kathedraal. Het duurt ongeveer een half uur. Het is een mooie afsluiting van een bijzondere 65e verjaardag.

Van Bayonne naar Chatellerault via Oradour sur Glane

We zijn vanmorgen erg vroeg wakker omdat we zo vroeg zijn gaan slapen. Bert heeft een hele tijd wakker gelegen en heeft toen een leuk plan bedacht, omdat ik morgen jarig ben. We gaan morgen nog niet naar huis maar naar Bayeux. Dat is vlakbij de stranden van D-day en in Bayeux is het beroemde wandtapijt uit de 11e eeuw. Dit wandtapijt van 70 meter breed en 50 cm hoog beeldt de strijd uit tussen Willem de Veroveraar uit Normandië en de Angelsaksiche koning Harold. Harold werd verslagen door Willem. Bert heeft een hotel gevonden in het centrum met bad, lekker luxe. Als verrassing dus voor mij, niet verkeerd toch? Ik ben helemaal voor.

Na het ontbijt vertrekken we richting Bordeaux, we willen vanavond in de buurt van Poitiers komen. Maar ons eerste doel vandaag is "Oradour sur Glane". Dat dorp is door de SS op 10 juni 1944 in enkele uren tijd compleet uitgemoord; de huizen en de lijken zijn daarna verbrand.

Het is nog wat schemerig als we wegrijden maar het wordt al snel licht en de zon wil doorkomen. Dat lukt helaas niet zo goed omdat er veel mistflarden zijn. Wel erg mooi om te zien en gelukkig is het geen dichte mist. Bij Bordeaux is de mist helemaal weggetrokken en is het stralend weer.

Helaas is dat van korte duur want al snel trekt het helemaal dicht, het zicht is soms niet meer dan 100 meter. We zien dus niets van de omgeving en het rijden is vermoeiend zo. Gelukkig hebben we geen files en we kunnen toch nog goed doorrijden. Zonder problemen bereiken we Oradour zonder iets van de omgeving te hebben gezien.

Het is inmiddels half een en we bekijken eerst de tentoonstelling in het herinneringscentrum. Dat duurt bijna twee uur; het is heel indrukwekkend en met de audiogids krijg je veel extra informatie. Het blijft onbegrijpelijk hoe mensen dit andere mensen kunnen aandoen. En dan later bij de veroordeling zeggen dat je "gewoon" je werk deed en je het jammer vindt dat je door je veroordeling je kinderen en kleinkinderen niet zo veel meer kunt zien - niet te filmen.

Hierna lopen we door het verbrande dorp, op last van generaal de Gaulle is in 1945 besloten dat het dorp zo moet blijven zodat dit nooit meer zou gebeuren. Helaas gebeuren er nog steeds oorlogsmisdaden, kijk maar naar IS. Het heeft veel indruk op ons gemaakt evenals het verhaal van één van de overlevenden - daar hebben we een boekje van.

Naast het verbrande dorp is een nieuw dorp gebouwd en de hoofdstraat heet "Rue du 10 juin 1944" als herinnering aan die zwarte dag. Alsof iemand zoiets ooit kan vergeten. Van alle mensen, die op die 10e juni in het dorp aanwezig waren hebben slechts 6 mensen het overleefd.

Het weer is inmiddels opgeklaard, het zonnetje schijnt weer en we hebben wel trek in iets te eten en te drinken, het is al 3 uur geweest. In het "nieuwe" dorp eten we een lekker stuk stokbrood bij de snackbar. We kopen ook een stokbrood en wat broodbeleg voor vanavond omdat we geen idee hebben of er iets is in de buurt van het hotel.

Het is nog ongeveer 3 uur rijden en we komen er om ongeveer 7 uur aan. De kamer op zich is wel aardig alleen hebben we geen douche/toilet op de kamer - dat is minder. Het is gelukkig maar voor één nacht. We lopen naar de dichtbijgelegen supermarkt en eten daarna op de kamer.

Van Cordoba naar Bayonne

We zijn vroeg opgestaan en na het ontbijt vertrokken. We zitten om 7.55 uur in de auto, het is nog donker. Het is best druk maar dat kan ook niet anders om deze tijd van de dag. Desondanks zijn we binnen een kwartier al uit de drukte maar dat komt omdat we aan de rand van de stad zaten.

We gaan via Madrid terug en we schieten lekker op. Het eerste deel van de route is nog wel afwisselend maar als we Madrid naderen en ook daarna dan is het net alsof je door Nederland rijdt. Helemaal vlak alleen zitten we op ongeveer 1000 meter hoogte en daar merk je weinig van.

Hoe verder we komen hoe meer het landschap verandert. De olijfbomen zijn helemaal verdwenen, daarvoor in de plaats komen druivenranken en weer meer naar boven zien we bossen. We rijden door de bergen en gaan door veel tunnels, de langste is bijna 3 km.

Er zijn wel enkele bijzonderheden te vertellen over de grote wegen of "autovia's" zoals ze hier genoemd worden. Ten eerste is het bepaald niet druk, soms heb je het idee dat je alleen op de weg bent. Ten tweede, de in-en uitvoegstroken zijn zo kort dat je er voorbij bent voordat je er erg in hebt. Je moet dus goed opletten. Ten derde, dat er van veel 2-baanswegen 4-baanswegen gemaakt worden zonder dat daar, gezien het weinige verkeer, enige reden toe is. Voor ons best prettig nu want we rijden uiteindelijk bijna 1000 km tot aan Bayonne.

Onderweg heb ik een hotel gereserveerd ongeveer 500 meter van de grote weg af en de kamer ziet er netjes uit. We kunnen naast het hotel dineren en daar maken we graag gebruik van. We zijn best moe na zo'n lange reisdag en verder is er niets in de buurt. Het eten is heerlijk met een fles wijn erbij en we liggen dan ook vroeg op bed.