Vandaag ben ik jarig en We zijn al vroeg wakker. Mijn verjaardagsontbijt is in de hal van het hotel en erg eenvoudig maar beter dan niets. Het begint te schemeren als we tegen acht uur wegrijden en het is best fris.

We rijden een groot deel van de rit van vandaag over de tolweg want dat scheelt bijna twee uur reistijd. Vandaag staat in het teken van D-day, de landing in Normandië van de geallieerden. We beginnen bij de Pegasus brug en de Horsabrug in Bénouville. De bruggen liggen over het kanaal en de Orne tussen Caen en Ouistreham. Op 5 juni vlak voor middernacht werden 6 "Horsa zweefvliegtuigen" met 181 manschappen op sleeptouw genomen en op 1800 meter hoogte boven de Franse kust losgekoppeld. De zweefvliegtuigen wisten vlak bij de bruggen te landen en zo wisten de Engelsen de bruggen uit de handen van de Duitsers te houden. De Duitsers hadden de bruggen op willen blazen maar dat werd dus voorkomen. We bezoeken ook museum daar, erg boeiend. Buiten ligt de originele "Pegasus brug", die is vervangen door een identieke, maar bredere en stevigere brug. Ook staat er een "Horsa" zweefvliegtuig. Dat is gemaakt van karton en hout en is slechts éénmaal te gebruiken. Echt bizar om te zien.

We rijden verder langs de kust en komen langs de stranden "Sword", "Juno" en "Gold" waar de Engelsen en Canadezen landden. We komen uit in Arromanches. Daar hebben de Engelsen een kunstmatige haven gebouwd om de geallieerde troepen te kunnen bevoorraden. Eerst werden er oude oorlogs-en vrachtschepen tot zinken gebracht waardoor er een golfbreker ontstond. Aan de zeezijde werden hierop zogenaamde "Phoenix-caissons" tot zinken gebracht. Hierop werden drijvende loskaden, bestaande uit stalen pontons via drijvende bruggen, gemaakt. Deze rechthoekige pontons van beton en staal waren op 4 hoeken voorzien van 30 meter lange, beweegbare steunpilaren. Door middel van deze steunpilaren konden de pontons de getijdebewegingen volgen. Uiteraard zijn deze tijdelijke havens niet meer te zien, maar je ziet nog wel de caissons liggen.

Hierna rijden we naar Bayeux naar het luxe onderkomen voor de komende twee nachten, verrassing van Bert. We worden hartelijk ontvangen in "Domaine de Bayeux" door gastvrouw Mireille. Zij vertelt ons uitgebreid wat wij allemaal kunnen doen/bekijken in Bayeux. Ik laat me ontvallen dat ik jarig ben en meteen is zij bereid om voor ons een tafel te reserveren in een goed restaurant. Daar maken we graag gebruik van.

Dan gaan we naar de kamer. Luxe is die zeker. De kamer is, denk ik, 6 x 6 meter en de badkamer 3 x 6 meter met ligbad, inloopdouche en 2 grote wastafels. Allerlei lekkere zeepjes, shampoo etc en een bed van 2.20 x 2.00 meter. Dat wordt heerlijk relaxen. We gaan om de beurt in het bad, samen kan helaas niet en kleden ons voor het diner.

Het restaurant is slechts 10 minuten lopen en vlak bij de kathedraal, waar vanavond een spektakel te zien is, we laten ons graag verrassen. Het eten is echt heel erg lekker, jammer genoeg zijn we vergeten foto's te maken. In eerste instantie zijn we de enige twee gasten maar al gauw wordt het drukker.

Aan het tafeltje naast ons zitten twee Amerikaanse dames. Een van de dames wenst ons "smakelijk eten" in het Nederlands als we ons dessert krijgen voorgeschoteld. We raken aan de praat en dan vertelt zij dat zij vrienden heeft in Maassluis met de naam den Hollander. Dat zegt ons verder niets. Maar dan vertelt Maggie, want zo heet zij, dat de ouders van haar vriendin aan het water woonden in een appartement. Ik vraag haar of deze mensen enkele jaren geleden zijn omgekomen na een brand in hun woning, veroorzaakt door een vuurpijl tijdens de jaarwisseling. Dat klopt en ik krijg er even kippenvel van. Wij hebben dit appartement na de renovatie bekeken om het eventueel te kopen. Hoe bizar is dit. We hebben met z'n vieren nog een gezellig gesprek en wisselen telefoonnummers uit, zij zijn van harte welkom als zij Maassluis bezoeken.

We rekenen af en gaan naar de kathedraal waar wij nog net naar binnen mogen. Het is behoorlijk druk maar we hebben nog steeds geen idee wat er komen gaat. Na ongeveer 5 minuten gaat het licht bijna helemaal uit en een stem vertelt in het Frans het verhaal van Willem de Veroveraar en koning Harold over de slag bij Hastings in Engeland. Dan krijgen we via beamers hoog in de kathedraal het wandtapijt te zien, waarop dit hele verhaal staat. Ook is er mooi lichtspektakel te zien voor in de kathedraal. Het duurt ongeveer een half uur. Het is een mooie afsluiting van een bijzondere 65e verjaardag.