Vanmorgen heben alles lekker op ons gemak gedaan, rustig opstaan en ontbijten. We hebben gisteren broodjes gekocht in de supermarkt en die vanmorgen lekker even opgepiept in het oventje – heerlijke verse broodjes.

Na het ontbijt wandelen lopen we eerst de kerk vlak bij ons appartement binnen – de iglesia San Mateo. Daarna wandelen we richting de toeristeninformatie. We willen walvissen/dolfijnen kijken maar weten niet welke aanbieder de beste is. Ze hebben een lijstje met 5 aanbieders en daar zit weinig verschil tussen. Een andere tip is een bezoek aan de burcht aan de haven en uiteraard de stranden. We kopen bij de eerste de beste aanbieder kaartjes – met korting voor pensionades - voor een boottocht van 2 uur en die vertrekt om half een.

Tijd genoeg dus voor een bezoek aan de burcht “Castillo de Guzmán El Bueno”. Abd al-Rhaman III, de eerste emir die zich de titel van kalifa aanmat, begon in 930 met de bouw. De huidige burcht is het resultaat van vele uitbreidingen en veranderingen in de Moorse en in de christelijke tijd. De entree van het kasteel is via de 13^de-eeuwse “Almohadische” muur. Binnen de muren ligt ook een kerkje. De burcht staat hoog boven de haven en biedt een schitterend uitzicht op de Straat van Gibraltar.

Na dit bezoek, waar we ook pensionadeskorting kregen, drinken we lekker een kop koffie en dan is het tijd om naar de boot te gaan. Daar blijkt dat op het schip klanten van diverse aanbieders meevaren, handig want zo heb je al snel een volle boot. Vanmorgen was het nog wat bewolkt maar inmiddels schijnt de zon weer volop.
Bovenop de stuurhut staat een van de bemanningsleden met een verrekijker om uit te kijken naar de walvissen/dolfijnen. Op zijn aangeven stuurt de kapitein die kant uit en mindert ook meteen vaart. We zien in de verte heel veel dolfijnen – een school van zeker 100 stuks! Je ziet ze rustig zwemmen en af en toen springt er een uit het water. Het is een magnifiek gezicht zeker als we dichterbij komen.

Weer wat later worden er grienden – pilotwhales – gespot. Ook dat zijn er behoorlijk veel en die komen tot vlak bij het schip. Ze komen telkens een beetje boven water en spuiten dan water naar boven – dat hoor je en dat zie je – geweldig! Ook zij blijven geruime tijd bij het schip zwemmen.

Weer wat later loopt iedereen ineens naar voren maar ik zie eigenlijk niets totdat we ineens de staart van een potvis onder water zien gaan. Wat een magnifiek gezicht is dat. Helaas is het wat ver weg maar dat mag de pret niet drukken. Iedereen is er opgewonden van. Jammer dat potvissen wel een uur onder water kunnen blijven dus de kans dat hij weer even boven water komt is minimaal.

Ik vraag aan de gids welke dolfijnen wij nu gezien hebben – een school gestreepte dolfijnen waartussen ook gewone dolfijnen zaten – grienden en een potvis – nou ja, alleen de staart dan maar toch! Hij zegt dat het bijzonder is dat je 4 verschillende soorten kunt spotten tijdens een tocht van 2 uur, mazzelaars zijn wij toch.

Het is uiteindelijk al bijna uur als we de haven weer binnenvaren en van boord gaan. We lopen langs de boulevard en komen langs een restaurant waar het erg druk is. Er hangen 2 bordjes buiten, beiden aanbevolen door een organisatie in 2015 en 2016 – meestal een goed teken dus we gaan lekker op het terras zitten.

We bestellen een koel glas bier en krijgen meteen brood en olijven erbij en uiteraard de kaart. Toch wel lastig als je geen Spaans spreekt dus met hulp van de ober bestellen we een en ander, we laten ons gewoon een beetje verrassen.
Als eerste krijgen we een bord salade en daarbij “croquetas choco” een soort aardappelkroketjes maar dan met iets zwarts erin – het is heerlijk. Vervolgens krijgen we een soort proeverij van rauwe tonijn op diverse soorten bereid. Nou, we hebben heerlijk gegeten en we hoeven geen toetje meer. En dat alles – inclusief 3 bier allebei – voor slechts € 39,50. Voor ons idee hebben we bijna gratis gegeten door de pensionadeskorting hier in Spanje.

We lopen nu naar het strand want je moet natuurlijk wel in de Atlantische oceaan gestaan hebben als je hier bent. Toch wel een bijzonder plekje – Tarifa is het meest zuidelijke puntje van Europa en hemelsbreed slechts 14 km verwijderd van Afrika. Helemaal op het meest zuidelijke puntje kunnen we niet komen – dat is een schiereilandje maar dat is militair terrein.

Hierna lopen we terug richting ons appartement – we eten onderweg nog een ijsje want daar is inmiddels weer ruimte voor – en kopen bij de bakker wat brood. In het appartement zet ik meteen de was aan zodat dat, hopelijk, morgen weer droog is voordat we vertrekken. Verder hebben we een rustige avond en dat na zo’n – voor ons doen tenminste – rustige dag. Dat is helemaal niet verkeerd.