Het is licht bewolkt als we opstaan na een heerlijke nachtrust. Bert loopt naar de bakker om verse broodjes te halen – nou dat lukt want ze zijn nog warm. Heerlijk krakend verse broodjes en een kopje thee – wat wil je nog meer?

Na het ontbijt gaan we met de metro naar het centrum voor het bezoek aan de kathedraal. Die gaat pas om 11.00 uur open en we hebben al kaartjes, maar we willen er toch ruim op tijd zijn zodat we niet zo lang in de rij hoeven te staan. Als we er aankomen – het is dan bijna half 11 – is het nog vrij rustig. Er zitten wat mensen te wachten op de trappen er tegenover maar al vrij snel komt er een rij te staan, maar die is alleen voor de mensen, die nog geen kaartje hebben.

Klokslag 11 uur mogen we naar binnen en met een audiogids gaan we meteen richting de toren – de Giralda voordat het daar erg druk is.
De kathedraal is op de plaats gebouwd waar eerst de moskee stond. De toren is een overblijfsel hiervan want ¾ van de toren is nog de oude minaret. Men heeft er alleen delen opgezet waarin de klokken hangen – in totaal 24. Er is trouwens geen trap in de toren, je loopt over een smalle straat, die schuin naar boven gaat. Dat is minder vermoeiend dan trap lopen maar is toch nog best inspannend. Gelukkig kun je iedere keer naar buiten kijken en ook zijn er 7 “kamers” ingericht zodat je iedere keer weer even kunt uitrusten.

Als we weer beneden zijn hebben we trek in een kop koffie maar helaas – in de kathedraal is niets te krijgen en je kunt ook niet naar het toilet. Wel zijn er 2 winkeltjes.

Met de audiogids gaan we verder de kathedraal in – je krijgt zo toch wel veel extra informatie. De borden, die overal bij staan, zijn namelijk alleen in het Spaans. De kathedraal is qua grootte ongeveer gelijk aan de Sint Pieter in Rome maar omdat er midden in de kathedraal een afgesloten koor staat, lijkt hij kleiner. Er zijn erg veel kapellen aan de zijkanten en ook in het koor in het midden. Je ziet bijna door de bomen het bos niet meer.

De mooiste ruimte – vind ik – is de Kapittelzaal ofwel “Cabildo”. Deze grote zaal heeft een ovaalvormige lichtkoepel en is erg mooi. De vloer is ontworpen door Michelangelo en de marmeren bank, die rondom zit, is bekleed met leer. Erg indrukwekkend.

In deze kathedraal is ook het grafmonument van Columbus te vinden. Het is een 19^e eeuws mausoleum in romantische stijl dat wordt gedragen door vier figuren, die de provincies Castilië, León, Navarra en Aragón voorstellen.
Tegenover dit mausoleum staat een geweldig mooie monstrans, geheel gemaakt van zilver en enkele meters hoog. Hij is in ieder geval niet op te tillen voor bijvoorbeeld een processie.

Als we naar de uitgang lopen komen we over een groot binnenplein waar allemaal sinaasappelbomen staan. Dit plein was eerst de ruimte waar de moslims zich wasten voordat zij de mskee in gingen. Er zijn nog steeds 5 fonteinen te zien. De sinaasappelbomen krijgen water via een eenvoudig bewateringssysteem – ik hoop dat je het goed kunt zien op de foto.

We leveren onze audiogids in en gaan lekker eten bij hetzelfde restaurantje van gisteren. Het eten was goed en we zaten er lekker rustig. Het is er nu erg druk maar gelukkig hebben we nog een plaatsje. Daar komen we lekker bij en het is altijd genieten om naar andere mensen te kijken – ze kijken vast ook naar ons.

Hierna gaan we de kerk van Salvador binnen – een grote kerk waar we ook weer een audiogids mee krijgen. Dat is toch een eenvoudige manier om de bezoekers veel te vertellen zonder dat je het er in veel talen bij moet zetten. Een gids kost ook geld tenslotte.
Als we uit de kerk komen gaan we eerst lekker een ijsje eten – we moeten af en toe best afkoelen. Sorry voor jullie want ik begrijp dat het in Nederland maar 13 graden is.

Hierna lopen we naar de “Metropol Parsol”, de grootste houten constructie ter wereld. Deze indrukwekkende houten constructie – waarmee men de Plaza de La Encarnción nieuw leven wilde inblazen – overdekt niet alleen het plein, boven op de parasols introduceerde het architectenbureau een meanderende wandeling hoog boven het straatniveau en er is een panoramaterras. Het hout is bekleed met polyurethaan om het te beschermen. Het is wel mooi om te zien maar eigenlijk past het helemaal niet in de omgeving.

Inmiddels is het alweer 5 uur geworden en we gaan met de metro terug naar ons appartement. Onderweg kopen we weer heerlijk verse broodjes en als we thuis zijn draai ik even een wasje. Dat is wel heel relaxed als je in een appartement zit. En uiteraard schrijf ik mijn verhaal wat jullie jammer genoeg nog steeds niet kunnen lezen.
Hopelijk gaat dat morgen beter als we in Tarifa zijn.