We hebben vanmorgen lekker uitgeslapen – tenminste dat was de bedoeling. Toch zijn we om half negen allemaal al op en ontbijten we op ons gemak. Het plan is namelijk om na de lunch naar het Sint-Pietersplein te gaan en de Sint-Pieter te bezoeken – we hopen dat de rij dan niet zo lang is. De toegang van de Sint-Pieter is namelijk gratis maar als je rij wilt overslaan dan betaal je al gauw € 15,- per persoon en daar kunnen we toch lekker van eten.

Na het ontbijt gaan Cok en ik wat lekkers halen bij de bakker. He wordt heerlijk appelgebak – we nemen er 4 en krijgen er nog 1 gratis ook en dat alles voor slechts € 6,-. We blijven ons verbazen over zoveel vriendelijkheid. Het appelgebak is zo groot dat we geen lunch meer nodig hebben.

Om ongeveer half 2 gaan we richting het Sint-Pietersplein – ditmaal met de bus in plaats van de metro. Zo zie je ook meer van de stad dan wanneer je ondergronds rijdt. Daar aangekomen is het best wel druk maar binnen een half uur zijn we binnen. We lopen de Sint-Pieter binnen door de – openstaande – heilige deur. Deze heilige deur gaat alleen open tijdens een jubeljaar dat normaal gesproken eens in de 25 jaar is. De laatste keer was dat in 2000. De paus kan echter om een bijzondere reden een extra jubeljaar uitroepen en dat deed hij in november vorig jaar omdat hij extra aandacht nodig achtte voor barmhartigheid.

Als de heilige deur dicht is, dan wordt de ingang aan de binnenkant dichtgemetseld. De sleutel van de deur wordt in een kist gedaan en tussen de muur en de deur ingemetseld. Paus Franciscus heeft op 8 december 2015 de deur weer geopend en zal hem op 20 november 2016 weer sluiten, waarna de muur weer gemetseld zal worden.

We realiseren ons, dat we wel heel erg boffen dat we dit mee mogen maken. Zeker als je bedenkt dat het eigenlijk pas over 10 jaar zover zou zijn. We zijn dan later ook wel heel bewust de Sint-Pieter weer uitgelopen door de heilige deur.

In de Sint-Pieter was het best druk maar omdat het zo enorm groot is heb je daar geen last van. We lopen op ons gemak door de basiliek heen. Je mag gewoon foto’s maken en daar wordt dan ook veel gebruik van gemaakt. Alleen in enkele kapellen mag je geen foto’s maken omdat het daar de ruimtes zijn om te bidden.

We hebben ook rondgekeken in de schatkamer van de Sint-Pieter. Daar liggen en staan heel veel schatten. Ook zie je daar de hamer waarmee de paus de eerste klap geeft om de muur weg te halen voor het jubeljaar.

Als we weer naar buiten lopen is het bijna tijd voor een euchariestieviering. Daar besluiten we naar toe te gaan. Deze viering vindt plaats helemaal voorin de basiliek, achter het altaar met het baldakijn – ontworpen door Bernini - waar alleen de paus de mis mag opdragen. Als wij gaan zitten is het nog niet zo druk maar binnen een kwartier loopt het helemaal vol. Het is een viering met wel 16 heren, waarvan 2 voorgangers. Het is helemaal in het Italiaans dus voor ons bijna niet te volgen.
De collecte wordt door 2 heren gedaan maar dat duurt zo lang met zoveel mensen, dat men daarmee gewoon doorgaat tijdens de consecratie – het moment tijdens de viering waarop het brood en de wijn worden veranderd in het lichaam en bloed van Christus.

De communie verloopt ook erg rommelig- iedereen staat bijna tegelijk op en loopt naar voren waardoor het lastig is om weer terug te lopen naar je plaats. We zullen maar denken – ’s lands wijze ’s lands eer.

Na de dienst kunnen we vlak langs het altaar lopen waar de paus de mis mag opdragen – dat was anders niet mogelijk geweest. Alleen zijn we nu te laat om de crypten en de dom te bezoeken maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Maar we hebben zeker geen spijt omdat deze viering toch wel heel bijzonder was. Zeg nou zelf – wie kan er zeggen dat hij een eucharistieviering in de Sint-Pieter heeft bijgewoond?

Inmiddels is het al bijna 7 uur en we lopen naar buiten. We zoeken in de buurt een leuk restaurantje, want het is onze laatste avond en die willen we mooi afsluiten met een gezellig etentje. Na wat zoeken komen we terecht in een gezellig restaurantje waar we erg lekker eten krijgen. We worden op een leuke manier geholpen. Als Cok en ik een glas wijn bestellen adviseert hij ons om een fles te nemen – dat is net zo duur als 2 glazen. Erg attent van hem.
We willen ook wel een toetje, maar dat wil hij pas serveren als we de wijn en het bier op hebben. Dat past niet bij elkaar zegt hij. Voor de liefhebber die naar Rome gaat volgt hier de naam L’Osteria dei Cocci, Via Crescenzio 39 in de buurt van de Sint-Pieter.

Hierna lopen we richting Pietersplein en naar de Engelenburcht om die verlicht te zien. Vandaar gaan we met de bus verder naar Piazza Venezia waar we uitstappen om het Forum en het Colosseum verlicht te zien. Eigenlijk valt dat een beetje tegen. Bij het Colosseum stappen we weer in de metro terug naar ons appartement waar we om ongeveer 11 uur binnen stappen.
Alles bij elkaar weer een bijzondere dag waarwe erg van genoten hebben.