Het is weer stralend weer en als we wakker worden zijn we al dichtbij de haven van Abu Dhabi. Abu Dhabi is een eiland verbonden met enkele grote bruggen met het vasteland. Het is leuk om zo’n, relatief gezien dan vanaf het schip, kleine haven binnen te varen met zo’n groot schip met alleen een loods aan boord.

Als we zijn aangemeerd gaan we meteen met een taxi op weg naar de grote moskee. We gaan samen met drie Duitse mensen. Als we bij de moskee aankomen dan vertelt de taxichauffeuse dat zij een uur blijft wachten op ons. Het is werkelijk een mega groot complex en stralend wit met gouden punten op de ronde koepels. Binnen is hij heel mooi versierd met allerlei bloem motieven. Hier mogen we alleen het mannengedeelte bezoeken, dat zal ook hier wel weer veel mooier zijn dan het vrouwengedeelte zoals we eerder gezien hebben.

We lopen ook nog even buiten rond op het complex maar de tijd gaat erg snel en we kunnen natuurlijk niet de taxi missen. Helaas moeten we wel ruim een kwartier wachten op de Duitse mensen. We worden nu naar de “Heritage” gebracht – een soort openluchtmuseum aan het water waar je kunt zien hoe het leven vroeger was. We drinken daar ook lekker koffie en wandelen dan naar de Marina om vandaar met de bus terug te gaan naar de Costa.

Na enig vragen weten we dat we bus 11 moeten hebben en die stopt pal voor de Marina Mall. We stappen in en vragen de chauffeur een enkel kaartje maar dat is niet te koop – ook hier geldt overal in het openbaar vervoer een chipkaart. We zeggen dat we naar de Cruise Terminal en we mogen van hem zonder betalen gaan zitten – leuk hoor, gratis vervoer naar de Cruise Terminal. We krijgen op deze manier wel een soort sightseeing door Abu Dhabi, want een lijndienst neemt natuurlijk niet de snelste route. We hebben wel een citymap dus we kunnen het redelijk goed volgen.

We stappen uit bij Gate 1 van de haven maar we moeten naar Gate 2, ongeveer 10 minuten lopen. Daar aangekomen moeten we onze Costacard laten zien en dan moeten we even wachten om naar de Costa gebracht te worden – je mag namelijk niet zo maar over haventerrein lopen. Er komt iemand aan met een luxe wagen aan en de portier vraaagt of hij ons naar de costa wil brengen – geen probleem en zo komen we met een prive taxi aan.

We gaan lunchen en pkken dan de rugzak in om voor onze derde excursie weer met een 4x4 op pad te gaan. We zitten nu met z’n zessen in de auto en er zijn ongeveer 17 auto’s dus het was weer een hele file op de kade. Het is een heel stuk rijden over de grote weg en na ruim een uur slaan we af naar de zandduinen en rijen dan over een oort onverhard pad. Dit pad – ik denk wel 10 meter breed – is speciaal aangelegd voor deze excursies. Het is een verhard zandpad waar de chauffeur dan ook rustig met 100 km per uur over heen scheurt.

Na ongeveer een half uur stoppen we en de chauffeurs laten allemaal de banden gedeeltelijk leeg lopen. Dit doen zij om zo een breder oppervlak te krijgen wanneer we echt over de zandduinen gaan rijden. Nou mensen, dat is echt kicken. We moeten onze gordels goed vastmaken en dat is echt geen overbodige luxe. We gaan soms heel steil omhoog en ook weer omlaag zodat je maag soms in je keel zit. En soms ook heel scheef naar boven waardoor je het idee krijgt dat de wagen dreigt om te vallen.

We stoppen even bij een soort “kamelen boerderij”- heel primitief met wel met heel veel kamelen. Deze dieren hebben allemaal een bult en eigenlijk noemen wij dit dromedarissen net als de Duitsers en de Belgen. Verder noemt iedereen beide soorten kamelen. Er lopen divere kleintjes rond, die nog gespeend worden – schattig om te zien. Na een minuut of 10 en veel foto’s gaan we verder naar “The Arabian Nights Village”- een speciaal voor deze excursie gebouwd dorp in authentieke stijl. Daar mag iedereen een rondje op een kameel zitten, kun je een henna tattoo krijgen, met een bord van de duinen glijden en gewoon wat drinken. Jullie begrijpen wel, dat er voor de kamelen al snel een lange rij stond want wij waren ook niet de enige groep toeristen. Bert en ik hebben dan ook eerst gezellig rondgelopen en we zijn dan ook de laatsten, die een rondje mogen rijden.

Iedereen gaat zo langzamerhand langs het lopend buffet en daarna met z’n allen aan lage tafels zitten. Het eten is gevarieerd en we laten het ons goed smeken. Water en frisdrank is gratis, voor een fles wijn betaal je € 30,- dus we besluiten om het maar bij wat water te laten.

Als we bijna klaar zjn met eten krijgen we een soort gitaarmuziek te horen. Daarna is er een optreden van een buikdanseres die het publiek er af en toe bij betrekt. Ze loopt tussen de tafels en praat met de mensen. Ook bij onze tafel vraagt ze waar we vandaan komen. Voor ons zitten Belgen en zij vertelt dat ze Nederlandse is. Ik denk: “Het zal toch niet het zusje van Lusine zijn?” – Lusine is een collega van mij. Na afloop loop ik naar haar toe en vraag haar of zij het zusje van Lusine is. Ze schrikt heel duidelijk en het is dus echt zo. Verwonderd vraagt ze hoe ik Lusine ken en ik vertel haar dat Lusine over haar verteld heeft. We gaan samen op de foto en ik krijg ik een dikke knuffel, die ik aan Lusine moet geven als ik haar weer zie. Wat een bijzondere ontmoeting – niet gepland en toch gebeurd, echt heel leuk.

We rijden weer terug naar de Costa waar we om ongeveer kwart over 9 arriveren en om 22.00 uur vertrekken we naar Dubai. Al me al was dt een bijzondere dag met leuke belevenissen.