Hallo allemaal,

Als we opstaan is het helaas geen mooi weer. De lucht is erg grijs en het miezert/regent, niet hard maar toch ongezellig zo. Na het ontbijt pakken we alles in en gaan als eerste naar Mariager naar het “Danmark Saltcenter”. In Dani, niet ver van Mariager, staat een zoutfabriek van Akzo Nobel. De zoutwinning gaat als volgt: er wordt water in de ondergrondse zoutlagen gespoten, het zout lost op en dat pekelwater wordt naar boven gehaald. In de fabriek wordt het zout eruit gehaald door verhitting.
In het “Danmark Saltcenter” is er een uitgebreide tentoonstelling over alle soorten zoutwinning over de hele wereld. Er is een rondleiding door een kleine zoutmijn – niet echt maar zo leuk nagemaakt dat je het idee krijgt een stukje in een echte mijn te lopen. Er wordt een film vertoond waarbij je in een simulator zit, die je het idee geeft dat je echt door de mijngangen zoeft. Het gaat van Polen via Salzburg naar Salt Lake City.

Er is hier een soort “dode zee” nagebootst in een klein zwembad. Het water heeft een zoutgehalte van 30% en daar blijf je echt op drijven. Je kunt wel gaan zitten maar je benen gaan vanzelf omhoog. Je moet wel goed opletten dat je hoofd niet onder water komt want zout in je ogen is echt een naar gevoel.. Het water is ook erg warm, het lijkt wel een sauna. We vinden het allebei een heel aparte ervaring. Je blijft daarna wel een tijdje loom door de warmte.

Na een kopje koffie rijden we verder naar Mønsted, waar een kalkmijn is. Het is ongeveer een uur rijden en inmiddels is het wolkendek aardig gebroken. Bij de mijn is het erg druk. We kopen de entreekaarten en gaan met een treintje naar de mijn toe – het treintje rijdt zelfs een eind de mijn in. Je kunt het ook lopend doen maar dan ben je al 1,5 km aan het wandelen en dit is wel erg relaxed zo.

In de mijn is er een mooie film te zien over het ontstaan van de ontginning van de kalk – het wordt op de muren en op een doek geprojecteerd – echt bijzonder gedaan. Het is in de mijn constant 8 graden met een luchtvochtigheid van minimaal 98% - dit is voor het rijpen van bepaalde kazen een ideale omstandigheid (ik ben de naam vergeten) en daar wordt de mijn nu voornamelijk nog voor gebruikt. Via een wenteltrap van 48 treden kun je naar de gangen waar de kazen liggen te rijpen – helaas is er daar van de kazen niets te zien, wel te ruiken, alleen een uitleg op grote borden. Die hadden ze van mij ook wel beneden neer mogen zetten of anders wat kazen in het zicht zetten – dat is toch leuker voor de bezoekers.

De bezoekers van de mijn kunnen in veel gangen rondlopen en die gangen lopen naar boven en naar beneden, soms erg smal, soms laag en glad en stijl. Je kunt er een aardige tijd in rond brengen, maar echt verdwalen zul je niet. De bordjes van nooduitgang zijn regelmatig opgehangen. Het was echt leuk om te doen.

Inmiddels was het al 3 uur en we hadden na de koffie niets meer gegeten/gedronken. Eerst dus maar wat brood gekocht en de inwendige mens verzorgd. Ook de auto had wat brandstof nodig. We hebben via delen van de Margrietroute onze weg vervolgd naar Ry, waar ons onderkomen van vanavond is. Hier blijven we maar één nacht en ook dit verblijf staat buiten de “bewoonde wereld”, het is ook wel echt een seniorenhotel. Dat zijn we ook wel een beetje maar iets meer gezelligheid ’s avonds vinden we best leuk. We blijven dus maar op de kamer vanavond. Helaas doet het internet het niet, dan maar lezen.

Tot morgen.