Dinsdag 5 augustus

We vertrekken vandaag alweer uit Portrush, dit was het enige hotel waar we maar 1 nacht gebleven zijn en we vinden dat helemaal niet erg. Er is hier toch niets te beleven. Het is een grijze lucht, maar de zon doet verwoede pogingen om er door heen te prikken.

Na het ontbijt vertrekken we om half negen en we rijden naar “The Giants Causeway” – een rotsformatie aan de noordoostkust van Noord-Ierland die bestaat uit zo’n 40.000 basaltzuilen. De rotsen zouden zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting zo’n 60 miljoen jaar geleden.
Uiteraard zit hier een legende aan vast. De Ierse reus Finn McCool bouwde een pad door de zee van Ierland naar Schotland om met zijn Schotse tegenstander Bernandonner te vechten. Als Bernandonner in Schotland aankomt blijkt hij groter te zijn dan Finn. Finn vraagt zijn vrouw om hem als en baby in de handen te houden, waarna Bernandonner vlucht omdat hij denkt dat Finn dan wel veel goten moet zijn dan hij zelf en het pad vernielt. Alleen het begin in Ierland en het eind in Schotland – op het eiland Staffa – blijven.
Jullie mogen zelf bepalen welk verhaal je gelooft.

We zijn er te vroeg aangekomen en het bezoekerscentrum is nog niet open. Er staan echter overal borden dus we gaan maar aan de wandel. We lopen via een vrij steil pad naar beneden en komen bij de basaltblokken aan – eigenlijk is het maar een heel klein stukje maar het is zeker niet minder indrukwekkend. Het is best nog een toer om er op te klimmen, maar het lukt ons zoals jullie op de foto’s kunnen zien.

Volgens mij moeten we nog verder kunnen lopen – dat is dan wel over een pad wat steil omhoog gaat en waarvan we niet kunnen zien waar het eindigt. Mijn eigenwijsheid levert ons mooie plaatjes op van het “Amfitheater” – jammer genoeg zijn de foto’s niet zo mooi als wij het gezien hebben maar voor ons was het de moeite zeker waard. Op onze wandeling daar naar toe komen we langs het “Orgel”.
Als laatste moeten we via een steile trap weer terug naar het bezoekerscentrum wat nu wel open is. We willen nog even naar binnen lopen maar dan moeten we wel eerst een kaartje van ruim 8 pond kopen – dat hebben we nu net niet over voor een bezoekerscentrum want de “Causeway” zelf hebben we al gezien. We zijn trouwens net op tijd terug, want het laatste stukje begon het wat te regenen.

We vervolgens onze trip naar “Carrick-a-Rede Rope Bridge”. Dit is een hangbrug van touw bij Ballintoy. Al zo’n 3 eeuwen hebben zalmvissers hier gebruik van een touwbrug, alleen bestond die slechts uit 2 touwen waaraan ze zich met een hand konden vasthouden. Tegenwoordig is het voornamelijk een toeristenattractie alhoewel er in het zalmseizoen – van juni tot september – ook nog door de vissers gebruik van wordt gemaakt.

In de tearoom drinken we koffie met een sandwich erbij en daarna besluiten we om verder te rijden via de “Causeway Coastal Route” – een soort vervolg van de Wild Atlantic Way – naar Belfast. Het weer houdt ook niet helemaal over – we hebben echt weer veel geluk gehad dat we beide attracties met droog weer hebben kunnen doen. Vanaf Larne besluiten we de grote weg te nemen, wan het weer wordt steeds slechter. Een verkeerde keuze blijkt achteraf, want er wordt over een heel groot stuk aan de weg gewerkt.

Uiteindelijk arriveren we om ongeveer half 4 bij ons hotel in Belfast. We hebben hier gelukkig een parkeerplaats bij het hotel en een grote kamer met bad en douche. Daar gaan we vanavond van genieten.

We gaan uiteraard op pad naar de stad met een plattegrondje van het hotel – we gaan met de bus want dat is het makkelijkst en niet duur. Voor £ 3,70 heb je een dagkaartje en dat is al goedkoper dan 2 enkeltjes. We gaan in het centrum eerst langs de Tourist Information en krijgen daar goede informatie. We lopen een beetje rond om ons alvast wat te oriënteren voor morgen en wat we kunnen doen in 1 dag. We eten een hapje in de buurt van ons hotel en drinken op de kamer lekker koffie.