Zaterdag 2 augustus

Natuurlijk kijk je meteen uit het raam om te kijken wat voor het weer het is als je opstaat – er wordt nu echt regen verwacht de komende dagen. Vooralsnog is het droog maar wel helemaal grijs. We pakken de tassen alvast in en gaan dan ontbijten. Peter informeert wat de route is voor vandaag en komt later terug met enkele uitgeprinte kaarten om het zo makkelijk mogelijk voor ons te maken. Geweldig zoveel informatie. Ook komt hij alvast met een foldertje van iets, wat we pas over 3 dagen gaan zien – de Giants Causeway, maar daar kom ik tegen die tijd wel op terug.

Na het ontbijt gaan we op weg naar de volgende plaats van bestemming, Dunfanaghy – dit ligt helemaal aan de noordkust van Ierland. Het begint heel zachtjes te regenen en eigenlijk is het vandaag niet meer droog geweest. ’s Morgens regent het niet hard, maar ’s middags hebben we af en toe een behoorlijke bui. We horen op de radio over overstromingen door de regen in Dublin en Waterford dus we zijn allang blij, dat we daar geen last van hebben.

Ons eerste doel is “Carrowmore Megalite Cemetery” – we kunnen het alleen wat moeilijk vinden. Over het algemeen staan de bezienswaardigheden erg goed aangegeven, maar deze zien we pas als we er voorbij rijden. Het is de grootste collectie graftomben uit de steentijd - helaas zijn er bij een grindafgraving veel tombes vernield maar er staan er toch best nog veel. We lopen het kleine rondje (er is ook nog een grote ronde) over het terrein, want de regen en de tijd weerhouden ons er van om daar langer te blijven. We zijn onder de indruk van vooral de grote graftombe- de doorsnee daarvan ligt tussen de 15 en 20 meter. De 101 grote stenen van de buitenring aan de onderzijde zijn echt oud, verder is het voor een groot deel een berg van stenen om weer te geven hoe het er waarschijnlijk zal hebben uitgezien.

Hierna vervolgen we onze weg naar onze volgende bestemming “Belleek Pottery” in Noord-Ierland – het ligt echt net over de grens, waar we trouwens niets van hebben gezien. Het weer is ideaal voor zo’n bezoek, want buiten wandelen is niet leuk als het regent. Alles wordt hier met de hand gemaakt. Er wordt gebruik gemaakt van mallen om de potten te maken; daarna wordt elke stuk door iemand bekeken op afwijkingen en die worden dan met een sponsje glad gemaakt. De ornamenten worden er later apart op gezet. De “mandjes” worden gemaakt van sliertjes klei en het in elkaar zetten van zo’n mandje duurt ongeveer 2 weken omdat het tussen elke fase moet drogen. Na het bakken wordt het geglazuurd, weer gebakken en daarna handmatig beschilderd. Op elk beschilderd stuk staat een letter van de betreffende schilder, zodat men later precies weet wie wat gedaan heeft. We begrijpen nu in ieder geval wel waarom het zo duur is – je gaat het wel waarderen zo.

Na dit bezoek vervolgen we onze weg richting Dunfanaghy – deels over een snelle weg en deels over de “Wild Atlantic Way”, waardoor de gemiddelde snelheid zeker niet boven de 50 km uitkomt. Helaas blijf het regenen en soms ook best hard zodat ook even uitstappen niet leuk meer is – het uitzicht is ook erg slecht en dat is jammer. Maar waar zeuren we over na 2 weken mooi weer?

Om 17.00 uur komen we aan bij ons hotel en dat ligt aan een baai – we kunnen nog net niet de oceaan zien vanuit onze kamer. Wel kunnen we nu eb en vloed zien, omdat we aan het water zitten. Wat vanmiddag nog een natte zandvlakte was is nu alleen maar water.
We gaan even naar de kamer om alles weg te zetten en even wat te lezen. Daarna gaan we naar beneden en lopen door het straatje om ergens wat te gaan eten – het is beneden in de bar namelijk wel heel erg druk. We komen toch weer in de bar beneden terecht en komen op de wachtlijst tot er een tafeltje vrij is.
Als we bijna klaar zijn, zie ik ineens Stefanie, een Duitse mevrouw die wij al eerder hadden ontmoet in een B&B. We gaan na het eten nog even bij haar en haar man Kai zitten en dan blijkt dat zij bij dezelfde website hun reis hebben besproken. Zij lopen alleen een dag op ons voor, maar doen dus precies dezelfde reis. Wij blijven hier nu 2 nachten en zij gaan morgen weer verder maar we zullen elkaar in Belfast en/of Dublin dus waarschijnlijk wel weer tegenkomen.