Woensdag 30 juli

Vanmorgen staan we iets later op dan normaal, want we kunnen pas vanaf 8.15 uur ontbijten. We zijn wel benieuwd naar het muzikale ontbijt. Het is buiten grijs, bewolkt maar droog en nog steeds niet koud. We gaan naar beneden en daar staan al enkele mensen in de hal te wachten tot de deur van de ontbijtkamer opengaat. We gaan achter elkaar aan naar binnen een zoeken een plaatsje.

Mary, onze gastvrouw, komt binnen en gaat de tafeltjes langs om te vragen wat men wil drinken en eten. Ook hier zal dus alles vers zijn en dat is toch een groot voordeel boven de hotels. Bert gaat voor het Ierse ontbijt en ik ga voor de pancakes. De pancakes blijken gewoon pannenkoeken te zijn, best lekker maar niet wat ik had verwacht. We blijven zeker tot 9.00 uur zitten zonder enige vorm van muziek en dan vinden wij het toch tijd om weg te gaan.
Als we 10 minuten later naar beneden komen horen we de viool en we gaan nu toch even kijken. Mary speelt viool, even later een fluit en als laatste zingt zij een mooi Iers lied. Toch wel heel bijzonder zo.

Na dit muzikale ontbijt gaan we op weg naar de “Sky Road”. Dit is een mooi stukje van de “Wild Atlantic Way” over smalle weggetjes op de schiereilandjes. We doen daarom nog zo’n schiereilandje want het is fantastisch om te zien hoe het landschap iedere keer weer anders is. In al die baaien zie je heel goed het verschil tussen eb en vloed – er valt steeds heel veel kustgrond droog. Het leukste is dat te zien bij “Omey Strand”. Daar valt zo’n groot stuk strand droog, dat je er met de auto of lopen over heen kunt gaan naar een eiland (wat dan even een schiereiland is). Je kunt het en beetje vergelijken met onze Waddeneilanden. Dit gebeurt dus 2 maal daags en er hangt dan ook een getijdentabel bij de parkeerplaats.
Ook worden hier een maal per jaar speciale paardenaces gehouden bij laag tij.
We zijn wel heel blij dat we deze route hebben gereden vanmorgen, want nu was het uitzicht nog redelijk goed. Met de regen later keek je als het ware door een regengordijn, een grote grijze sluier.

Inmiddels is het al weer na de middag en we hebben wel trek in een bakje koffie. We komen aan bij het “Connemara National Park”, een geweldig groot natuurgebied waar je verschillende wandelingen kunt maken. Wij besluiten eerst koffie te drinken en lopen dan een kleine route – het begint inmiddels namelijk te miezeren en langzaamaan wordt het wat natter.

We vervolgen onze route naar – en nu niet lachen want ik had het hier gisteren al over – “Kylemore Abbey”. Dit is gebouwd als woonhuis door Mitchell Henry voor zijn vrouw, samen hadden zij 8 kinderen. In 1871 was het huis – nou ja huis, eigenlijk kasteel zonder torens – helemaal klaar. 4 jaar later overleed zijn vrouw tijdens een vakantie in Caïro en er werd een mausoleum gebouwd voor haar lichaam. Enkele jaren daarna liet Henry speciaal ter nagedachtenis aan haar een mooie gotische kerk bouwen. In 1903 werd het kasteel gekocht door een hertog voor £ 63.000,- maar na ongeveer 10 jaar verviel het aan de staat wegens achterstallige betalingen.
In 1920 werd het voor £ 45.000,- gekocht door Benedictijner nonnen uit Ieper; oorspronkelijk kwamen deze nonnen ook uit Ierland in de 17^e eeuw. Zij hebben het verbouwd tot een klooster annex school voor meisjes tot in 2010. Sindsdien is het deels te bezichtigen en ingericht in de stijl van Henry Mitchell; een groot deel is privéterrein van de nonnen, want zij verblijven hier nog steeds.

Toen we uit het kasteel kwamen bleek het al weer zo goed als droog te zijn en we gingen verder. Onderweg hebben we – voor het eerst deze vakantie – gepicknickt; een beetje noodgedwongen in de auto want helemaal droog was het niet maar de inwendige mens vroeg nu eenmaal ergens naar. Op ons gemak zijn we richting Clifden gereden waar we lekker een paar uurtjes in de hotelkamer hebben gezeten. Straks gaan we naar het dorp om wat te eten en misschien nog ergens wat Ierse muziek te kunnen beluisteren.