We zijn vanmorgen erg vroeg wakker omdat we zo vroeg zijn gaan slapen. Bert heeft een hele tijd wakker gelegen en heeft toen een leuk plan bedacht, omdat ik morgen jarig ben. We gaan morgen nog niet naar huis maar naar Bayeux. Dat is vlakbij de stranden van D-day en in Bayeux is het beroemde wandtapijt uit de 11e eeuw. Dit wandtapijt van 70 meter breed en 50 cm hoog beeldt de strijd uit tussen Willem de Veroveraar uit Normandië en de Angelsaksiche koning Harold. Harold werd verslagen door Willem. Bert heeft een hotel gevonden in het centrum met bad, lekker luxe. Als verrassing dus voor mij, niet verkeerd toch? Ik ben helemaal voor.

Na het ontbijt vertrekken we richting Bordeaux, we willen vanavond in de buurt van Poitiers komen. Maar ons eerste doel vandaag is "Oradour sur Glane". Dat dorp is door de SS op 10 juni 1944 in enkele uren tijd compleet uitgemoord; de huizen en de lijken zijn daarna verbrand.

Het is nog wat schemerig als we wegrijden maar het wordt al snel licht en de zon wil doorkomen. Dat lukt helaas niet zo goed omdat er veel mistflarden zijn. Wel erg mooi om te zien en gelukkig is het geen dichte mist. Bij Bordeaux is de mist helemaal weggetrokken en is het stralend weer.

Helaas is dat van korte duur want al snel trekt het helemaal dicht, het zicht is soms niet meer dan 100 meter. We zien dus niets van de omgeving en het rijden is vermoeiend zo. Gelukkig hebben we geen files en we kunnen toch nog goed doorrijden. Zonder problemen bereiken we Oradour zonder iets van de omgeving te hebben gezien.

Het is inmiddels half een en we bekijken eerst de tentoonstelling in het herinneringscentrum. Dat duurt bijna twee uur; het is heel indrukwekkend en met de audiogids krijg je veel extra informatie. Het blijft onbegrijpelijk hoe mensen dit andere mensen kunnen aandoen. En dan later bij de veroordeling zeggen dat je "gewoon" je werk deed en je het jammer vindt dat je door je veroordeling je kinderen en kleinkinderen niet zo veel meer kunt zien - niet te filmen.

Hierna lopen we door het verbrande dorp, op last van generaal de Gaulle is in 1945 besloten dat het dorp zo moet blijven zodat dit nooit meer zou gebeuren. Helaas gebeuren er nog steeds oorlogsmisdaden, kijk maar naar IS. Het heeft veel indruk op ons gemaakt evenals het verhaal van één van de overlevenden - daar hebben we een boekje van.

Naast het verbrande dorp is een nieuw dorp gebouwd en de hoofdstraat heet "Rue du 10 juin 1944" als herinnering aan die zwarte dag. Alsof iemand zoiets ooit kan vergeten. Van alle mensen, die op die 10e juni in het dorp aanwezig waren hebben slechts 6 mensen het overleefd.

Het weer is inmiddels opgeklaard, het zonnetje schijnt weer en we hebben wel trek in iets te eten en te drinken, het is al 3 uur geweest. In het "nieuwe" dorp eten we een lekker stuk stokbrood bij de snackbar. We kopen ook een stokbrood en wat broodbeleg voor vanavond omdat we geen idee hebben of er iets is in de buurt van het hotel.

Het is nog ongeveer 3 uur rijden en we komen er om ongeveer 7 uur aan. De kamer op zich is wel aardig alleen hebben we geen douche/toilet op de kamer - dat is minder. Het is gelukkig maar voor één nacht. We lopen naar de dichtbijgelegen supermarkt en eten daarna op de kamer.