Maandag 28 juli

Vanmorgen was het niet zo warm, er waaide een stevige wind en het was behoorlijk bewolkt buiten. Zou dat dan de eerste slechte dag worden? We namen in ieder geval de regenjacks en de paraplu mee voor de zekerheid. De verwachtingen waren, dat er bij ons in de buurt geen regen van betekenis zou vallen, maar je weet maar nooit.

We rijden naar de kust naar de “Cliffs of Moher”. Deze kliffen zijn 8 km lang en lopen langs de Atlantische kust. Het zijn de hoogste kliffen van Ierland en het hoogste punt is 214 meter. Deze kliffen zijn ongeveer 320 miljoen jaar geleden gevormd. De neerstromende rivier bracht modder en zand mee, die uiteindelijk overal in het gebied terechtkwamen en de rotslagen vormden. Het is echt een indrukwekkend gezicht – de “White Cliffs van Dover” vallen hierbij in het niet. Het is wel de eerste keer deze vakantie, dat we een jas of vest aantrekken, maar dat lijkt achteraf niet eens nodig.

Hierna rijden we verder over kleine binnen weggetjes, waar je soms echt niet kunt passeren, naar Kilfenora. Daar brengen we een bezoek aan het “Visitors Centre van de Burren” – we zien een film en lopen over de tentoonstelling. Na afloop besluiten we eerst maar te lunchen, want het is al 13.00 uur geweest. Na de lunch lopen we naar de naastgelegen “St. Fachtnan’s 12th c. Cathedral”. Deze kathedraal is deels nog helemaal intact maar ook deels ruïne, waarin enkele grote stenen hoge kruizen staan.

Ons volgende doel is “de Burren” zelf. Dit is een gebied bestaande uit kalksteen. Iemand omschreef het gebied rond 1640 als “een land, dat net niet genoeg water heeft om een man te verdrinken, geen boom om hem aan op te hangen en geen grond om hem in te begraven”. Door ijsvorming, wind en regen zijn in het kalksteen diepe spleten ontstaan en het lijkt wel een beetje op een gletsjer met diepe scheuren. Het is een gebied van 240 km2. Je voelt je echt nietig als je er over heen loopt.

In dit gebied zijn ook heel veel oude opgravingen zoals een soort graf “Poulnabrone Dolmen” en een oud rond stenen fort “Caherconnell Stone Fort”. In het fort zien we veel mensen aan het werk om een stuk schoon te maken, erg leuk om dat te zien. Onze tocht gaat via Ballyvaughan, een plaatsje aan de kust, verder via de “Wild Atlantic Way” terug naar Ennis. Onderweg doen we wat boodschappen en terug in het hotel drinken we eerst nog wat beneden.

Op de kamer gekomen mis ik mijn schone was – ik had vanmorgen was naar beneden gebracht en men heeft beloofd dat dat om half 6 op de kamer teruggebracht zou worden. Helaas kon ik de schone was niet vinden dus op naar de receptie. De receptioniste snapte er niets van en ging het netjes uitzoeken. Na verloop van tijd heb ik de was toch nog teruggekregen – het was in een verkeerde kamer gebracht die niet bezet was. Gelukkig maar, want anders had ik het de rest van de vakantie met 1 broek en 1 shirt moeten doen.

Al met al weer en drukke dag gehad met onverwacht toch weer mooi weer. We genieten er nog steeds van en hopen dat het bij jullie ook goed weer is.